Inge van Gansewinkel zoekt de rafelrandjes op

Tot ruim 6 jaar geleden werkte Van Gansewinkel in de commerciële sector, maar de publieke sector trok haar altijd al. ‘De kans om echt iets voor de samenleving te betekenen en complexe vraagstukken aan te pakken, bleef in mijn gedachten hangen. Ik zag steeds meer mensen vastlopen in de regels van de overheid, en hoe een strak georganiseerd systeem vaak vernieuwende ideeën in de weg staat. Daar wilde ik verschil maken.’

Gaandeweg viel haar op dat jongeren vaak niet worden meegenomen in gemeente­lijke participatie. Van Ganse­winkel: ‘Hun perspectief ontbreekt, terwijl zij onze toekomst zijn. In mijn rol als programma­manager nachtcultuur zet ik me er voor in dat de nieuwe generatie meetelt. Hoe bijzonder is het dat ik daaraan kan bijdragen? En dat er zichtbare veran­deringen zijn in de stad waar ik woon. Winkels die eerder opengaan op zondag, een 10.000-stappenroute langs de rafel­randjes van de stad, nieuwe culturele festivals in de nacht en de eerste queer nachtclub. Door dit werk krijgt Haarlem een extra laag en betekenis voor mij.’

Queer community

Volgens wethouder zorg & welzijn, werk & inkomen en cultuur gemeente Haarlem Diana van Loenen gaat Van Gansewinkel nooit een uitdaging uit de weg. ‘Ze kijkt vooral naar wat kan. Dat is natuurlijk ontzettend fijn voor onze inwoners en ondernemers, maar ook voor mij als wethouder. Zo’n 2 jaar geleden is in het Haarlemse coalitieakkoord vastgelegd dat we meer reuring in de nacht willen. Meer nachtcultuur. Bij zo’n opdracht hoort iemand die daar vol voor gaat en gaat trekken en sleuren. Dat is Inge. Ik word regelmatig in de stad aangeklampt door een ondernemer of een actieve inwoner die met enthousiasme over Inge begint. Ze wordt gezien als ambassadeur van de gemeente en dat zie ik als een groot compliment voor onze ambtelijke organisatie.’

‘Van Gansewinkel heeft samen met de belangenbehartigers van het nachtleven een uitgebreid traject met de stad door­lopen om te komen tot een Nacht­visie,’ gaat Van Loenen verder. ‘Zo heeft ze veel oog gehad voor de minder­heids­groepen in onze samenleving, zoals de queer community. Maar ook voor het soms wankele evenwicht tussen leefbaarheid en levendigheid, want natuurlijk staan niet alle inwoners te springen om meer nachtleven in Haarlem.’