Les Cent-Jours. Zo heet de periode vanaf het moment dat Napoleon (opnieuw) de macht greep na zijn aanvankelijke verbanning naar Elba (maart 1815), tot aan zijn nederlaag bij Waterloo en daaropvolgende afzetting (juni 1815). ‘Honderd dagen’ werd een mythisch begrip. Triomf en ondergang ineen. Ondanks het arbitrair karakter, geldt ‘honderd dagen’ inmiddels als eerste testpunt voor de houdbaarheid van nieuwe machtsformaties. Waar zit de harde kern, waar de weke onderdelen? Krijgen verzet en oppositie er vat op? Media houden van honderd dagen.
[blendlebutton]Het tussentijds de balans opmaken heeft de verleiding van de voorspelling. De toer door het land die Balkenende IV zich de eerste drie maanden van 2007 door het land veroorloofde, bleek de voorbode van een piepende en krakende coalitie. Ze strandde voortijdig in 2010. Maar het kan net zo goed anders gaan. De knetterende ruzie tussen VVD en Pvda over de inkomensafhankelijke zorgpremie bij aanvang van Rutte II, deed het ergste vermoeden. Toch zat het kabinet glorieus de rit van vijf jaar uit. Voorspellen gaan we hier dus niet doen. Bovendien: Les Cent-Jours van Rutte III zijn pas begin februari 2018.
Omdat het nieuwe nummer van Publiek Denken dan nog niet uit is, geven we u nu alvast een bescheiden aantal observaties en stellingen mee. Daaraan mag u ons houden. Over 1460 dagen (oftewel vier jaar). Of eerder.
– De wil van de huidige coalitiepartners om samen te werken tot het bittere eind, lijkt minder sterk dan die tussen Mark Rutte en Diederik Samsom.
– De noodzaak om samen te werken tot het bittere eind is minder sterk dan tijdens de economische crisis van 1982 of 2012, beide beginjaren van succesvolle kabinetten.
– De recessie die deze kabinetsperiode waarschijnlijk komt, brengt de risico’s aan het licht van de verhoogde uitgaven in het regeerakkoord (ongeveer 8 miljard euro). Dat verhoogt de spanning, zoals eerder bij Lubbers III (Tussenbalans!).
– Filibusters, verklede Kamerleden of andere fratsen van de flanken bepalen niet het lot van het traditionele midden. Dat doet het midden zelf.
– Dat midden wordt geslotener door het schrappen van referenda en uitblijven van een gekozen burgemeester enerzijds, en een sterker geïntegreerd Europa zonder Verenigd Koninkrijk anderzijds. De flanken worden sterker.
– Daarmee blijft hard nadenken over bestuurlijke vernieuwing een noodzaak, ook voor dit blad. [/blendlebutton]