Jobcrafting wordt het genoemd. Het fenomeen waarbij de precieze invulling van een functie deels wordt bepaald door de medewerker zelf. Ook gemeenten zijn hier inmiddels mee aan het experimenteren.
De baan van Rico Berveling bestond nog niet, voordat hij ermee begon. Berveling is adviseur duurzaamheid bij de gemeente Rotterdam, een functie die hij zelf in het leven heeft geroepen. ‘Hiervoor was ik locatiemanager,’ vertelt hij. ‘Ik begeleidde het onderhoud van verschillende gebouwen van de gemeente. Vanaf dag één stelde ik mijn collega’s vragen over duurzaamheid. Dat was niet mijn verantwoordelijkheid, ik deed dat uit persoonlijke interesse.’ Toen Rusland Oekraïne binnenviel – en de prijzen van bij alle energiestromen stegen (elektra, gas, warmte) werd de urgentie van duurzaamheid groter. ‘En omdat ik er zo vaak naar had gevraagd, kreeg ik een soort stageopdracht aangeboden. Zo kon de gemeente beoordelen hoe ik dit dossier zou aanpakken. Ik heb er toen samen met collega’s voor gezorgd dat de temperatuur op onze zes grootverbruiklocaties omlaag werd gezet. Het waren slimme gebouwen waarbij dat gemakkelijk kon. Samen hebben we de technische problemen helpen oplossen. Ook probeerde ik mensen van het belang van duurzaamheid te overtuigen die het nog niet helemaal met me eens waren. Uiteindelijk werd er een nieuwe baan gecreëerd die ik grotendeels zelf mocht invullen: adviseur duurzaamheid.’
Assertiviteit
Berveling heeft deze functie dus grotendeels te danken aan zijn assertiviteit. ‘Ik heb altijd geleerd: wie brutaal is, heeft de halve wereld. Maar ook: als je je mond opentrekt, moet je iets zinnigs zeggen. Ik heb iedere keer zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen waarom ik dacht dat er iets veranderd moest worden. In het begin had dat natuurlijk geen effect. Mijn collega’s zeiden: we hebben nu even iets anders aan ons hoofd. Of er was geen geld voor. Ik kon me beter met mijn eigen taken bezighouden, was de onderliggende boodschap.’ Hij lacht. ‘Mijn huidige leidinggevende vond me in die tijd ook wel een beetje pusherig. Maar uiteindelijk ging hij overstag, omdat hij inzag hoeveel collega’s ik meekreeg in mijn verhaal.’ Hij werd natuurlijk geholpen door de urgentie, benadrukt Berveling. ‘Duurzaamheid kwam steeds vaker in het nieuws. Vrijwel iedereen wist: we moeten in actie komen. Het werd een belangrijk thema bij vrijwel alle projecten van de gemeente. Dus er was ook gewoon echt iemand nodig die hier de leiding in nam. De gemeente Rotterdam is na Amsterdam de grootste gemeente van Nederland; wij kunnen als voorbeeld dienen. We vragen veel van onze inwoners en ondernemers, als het om duurzaamheid gaat. Daarom moeten we ook zelf laten zien wat er mogelijk is. Dat past bij de Rotterdamse mentaliteit.’
*Dit is het eerste deel van een artikel uit PD 50: Future Forward Lees hier verder
Tekst: Dave Schut
Beeld: Rico Berveling en Jolanda Pranger