De European Green deal maakt Europa de wereldwijde koploper op het gebied van klimaatadaptatie, CO2-reductie en groene economie. Deze ambitie sprak commissievoorzitter Ursula von der Leyen uit in de State of the Union. Deze plannen, die van de hand Frans Timmermans komen, gaan verder dan de klimaatafspraken van Parijs uit 2015. Maar is Nederland wel klaar voor snellere en ingrijpendere maatregelen? 49 procent reductie in 2030 blijkt al lastig, waar zit nog speelruimte?
En hoe zit het met de governance? De Parijsakkoorden legden de verantwoordelijkheid bij staten, Nederland kiest voor lokaal middels de Regionale Energietransitie, terwijl Brussel juist grensoverstijgend denkt. Hoe haken Europese, landelijke en regionale voornemens in elkaar?
De Nederlandse overheid is aan zet om de regie te nemen.
Lees het in de special Groen akkoord; jongleren met lasten en lusten
Aan bod komen onder andere:
‘DON’T LET COVID-19 DIVERT US FROM CLIMATE CHALLENGE’ – Klimaatverandering betekent dat we moeten veranderen. De overheid moeten de leiding nemen om te zorgen dat de private investeringen aansluiten bij de wijze waarom de economie kan helpen bij het tegengaan van de opwarming van de aarde. Een voorwoord van Werner Hoyer, president van de European Investment Bank.
‘RECHTVAARDIGE TRANSITIE OP AFSTAND GROOTSTE OPGAVE’– In de meeste Europese landen is het doorgedrongen dat Europa een duurzamere weg in moet slaan. Met de Europese Green Deal, die eind 2019 door de Europese Commissie werd gepresenteerd, geeft men daar handen en voeten aan. Centraal in de Green Deal staat sociale rechtvaardigheid. In plaats van meer geld in minder handen, moeten de lusten en lasten zo eerlijk mogelijk worden verdeeld..
‘DAAR DOEN WE HET VOOR: HET DUURZAME EUROPA VAN DE TOEKOMST’– Nederland moet meer doen om de omslag naar een groene economie te bewerkstelligen, vindt Europarlementariër Bas Eickhout. Polderen is mooi, maar de weg der geleidelijkheid kan ook een excuus zijn om niets te doen.
ENERGIESTRATEGIE HEEFT DRAAGVLAK NODIG – De invulling en uitvoering van het energiebeleid heeft politiek Den Haag in hoge mate op regionaal niveau belegd. In de uitvoering begint dat te knellen, signaleert prof. dr. Caspar van den Berg, hoogleraar Global and Local Governance aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zo moeten we voorkomen dat het landelijk gebied de last van de “stadse droom” onevenredig krijgt te dragen.
KLAAR VOOR DE BURGER? – Onlangs hebben de dertig energieregio’s in ons land een concept-Regionale Energiestrategie (RES) ingediend. De komende maanden moet duidelijk worden hoe groot het draagvlak in de samenleving is. Omdat zij de nauwste banden hebben met bewoners en maatschappelijke partners komt participatie vooral op het bordje te liggen van de gemeenten, maar dat brengt een risico met zich mee.
BEHALEN NEDERLANDSE KLIMAATDOELEN BLIJFT ONZEKER – Het kabinetsdoel om in 2030 maar liefst 49 procent minder broeikasgassen uit te stoten dan in 1990 is nog niet in zicht, zo blijkt uit de recente Klimaat- en Energieverkenning (KEV) van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL). Eerder dit jaar bleek al dat landen wereldwijd worstelen met implementatie van het Klimaatakkoord van Parijs.