Op 27 januari 2019 liepen ruim 70.000 mensen in België mee met de klimaatmars. In België wordt regelmatig gedemonstreerd voor klimaatmaatregelen, maar nog nooit kwamen er zo veel mensen op af. Ook in Nederland was er een landelijke klimaatmars op 10 maart op de Dam in Amsterdam. Tijdens het schrijven van deze column – vóór de mars – heb ik geen zicht op de aantallen en de sfeer maar ook hier leeft het veel op social media. Het is op die zondag dus veel kans op grote aantallen mensen.
Ik vind het geweldig dat we eindelijk als betrokken burgers van ons laten horen. Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat in de roerige jaren ’60 en de krakende jaren ’80 van de vorige eeuw grote groepen Nederlanders regelmatig van zich lieten horen, maar dat het sindsdien steeds stiller wordt in de straten. We hebben het uiten van ongenoegen verplaatst naar online platforms. Daar zijn de meningen overvloedig aanwezig en zeker niet zuinig in harde bewoordingen. Maar nu dus eindelijk weer op straat.
Helemaal terecht, want het onderwerp – aandacht voor échte oplossingen voor onze aarde en ons leefklimaat – is nijpender dan ooit. Ook al zijn er helaas nog steeds mensen en politici die het als fake nieuws en complottheorieën bestempelen, de wetenschappelijke feiten liegen er niet om. Het roer moet om en de maatregelen die overheden nemen zijn niet voldoende, of blijven hangen in vage beloften. Heel goed dus om hier aandacht voor te vragen: aan zowel richting overheid als bedrijfsleven!
Toch zit er een klein stemmetje in mij (die zich steeds harder laat horen): is dit voldoende voor een betere wereld? Gaat het om de mars of wat die mensen zelf doen? Al die demonstranten – hoeveel actie nemen zij zelf? Ik hoor regelmatig dat de overheid en het bedrijfsleven het maar moeten doen, want ‘alleen kan ik er toch niets aan doen’. Ik waag dat te betwijfelen. Elke actie die je thuis doet, draagt wel degelijk bij. Alles wat je koopt of juist niet consumeert: daar zit een enorme kracht. Daarnaast ben jij ook zelf ‘de overheid en het bedrijfsleven’ in je werkende leven. Wat doe je dáár?
Het gaat echt om beide kanten: zowel als samenleving (burgers met overheid en bedrijfsleven), maar vooral ook als individu met alle kleine dagelijkse acties samen. Juist die dragen als massale kleine prikjes bij aan wat wij belangrijk vinden. Die als massa enorme kracht heeft, een kracht die overheid en bedrijfsleven niet kunnen negeren. Ik ben benieuwd hoeveel mensen de mars meelopen om hun geluid te laten horen, en hoop dat hun gedrag – privé en als werknemer van bedrijfsleven en overheid – bijdraagt aan een betere wereld. Want meningen veranderen de wereld niet, maar actie wel.