Verandering bewerkstelligen en daarvoor collega’s en de organisatie als geheel over de streep trekken… Dat is waar het werk van Sara Rademaker (gemeente Utrecht) en Willem Philipsen (gemeente Rotterdam) voor een groot deel op neerkomt. Dat betekent soms duwen en trekken en de durf om jezelf te laten zien. Maar heeft al die inzet ook effect? Gelukkig wel!
Willem Philipsen is programmamanager Rotterdam Onbeperkt. Hij is verantwoordelijk voor de uitvoering van het in 2016 door Nederland geratificeerde VN-verdrag dat ervoor moet zorgen dat zaken als onderwijs, cultuur en werk voor mensen met een beperking toegankelijk zijn – fysiek, sociaal en digitaal. Sara Rademaker is als beleidsadviseur maatschappelijk verantwoord opdrachtgeven en inkopen bij de gemeente Utrecht ook een soort programmamanager. Ze heeft onlangs een uitvoeringsprogramma opgesteld over duurzaam en maatschappelijk verantwoord inkopen. ‘Het komt er in het werk van ons allebei op neer dat we iets tussen de oren moeten krijgen, een blinde vlek uit de organisatie moeten wegwerken. Dat is soms lastig, je loopt tegen weerstanden aan. Het vergt drive, persoonlijke betrokkenheid, anders loop je erop leeg.’ Philipsen vindt dat ‘super herkenbaar’. ‘Een groot deel van de tijd gaat op aan lobbyactiviteiten binnen de organisatie, mensen bewust maken. Persoonlijke betrokkenheid is daarbij echt nodig, het voelt als een missie.’ Rademaker: ‘Missie klinkt misschien een beetje als een groot woord, maar bedenk dat het begin april voor Nederland alweer overshoot day was, de dag waarop we net zoveel hebben geconsumeerd als de aarde in een jaar kan aanvullen; Nederland heeft een relatief grote ecologische footprint. Dat moeten we veranderen. Ik kan dat thuis in m’n eentje doen, maar we hebben hier een gemeentelijk inkoopbudget van 700 miljoen. Het gaat er ook om dat we schaal maken en overheden zijn mede voor die footprint verantwoordelijk.’
Inzet en bevlogenheid zijn mooi, maar moeten liefst wel tot resultaat leiden en geen vechten tegen de bierkaai worden. Anders gezegd: heeft al die inzet ook effect? Gelukkig wel, ziet Philipsen. ‘Er komt in de samenleving gaandeweg meer aandacht voor mensen met een beperking, al zijn ze nog vaak ongehoord en ongezien. De samenleving draagt het beleid meer.’ Ook Rademaker ziet beweging: ‘In het dagelijkse werk zie ik de weerstand afnemen, maar ik maak me wel zorgen over de landelijke politiek. Duurzaamheid wordt soms weggezet als woke en linkse onzin. Ook merk je dat mensen het in woord vaak wel met je eens zijn, maar als ze daadwerkelijk andere keuzes moeten maken gaat het schuren.’ Toch is ook daarbij een verschuiving te zien, zegt ze. ‘Zo hebben we onlangs straatklinkers kunnen hergebruiken, hoewel de ontwerper klinkers van een andere kleur had bedacht. Hergebruik scheelt enorm veel CO2-uitstoot; door daar data over aan te leveren is dat me gelukt, we hebben “mooi” ondergeschikt gemaakt aan abstracte dingen als minder CO2-uitstoot en duurzaamheid. Dat moet eigenlijk op veel meer terreinen gebeuren.’
*Dit is het eerste deel van een artikel uit PD 50: Future Forward Lees hier verder
Beeld: Hilbert Krane