Etnisch profileren door de marechaussee is onderdeel van een breder probleem. Wij lijken een onbegrensd geloof te hebben in methodes die werken op basis van data-analyse en objectieve criteria, en staan er onvoldoende bij stil of die wetenschappelijke pretenties daadwerkelijk kloppen, en bij de wijze waarop we statistiek gebruiken. Hoe vaak moet dit leiden tot een schandaal, voordat we beginnen een meer fundamentele discussie te voeren?
De marechaussee mag etniciteit meewegen bij de selectie van reizigers voor veiligheidscontroles, bepaalde de rechtbank in Den Haag onlangs. Etniciteit kan onderdeel uitmaken van risicoprofielen die de marechaussee opstelt om mensen te selecteren voor de zogenoemde Mobiel Toezicht Veiligheidscontroles. Binnen de Schengenzone zijn geen systematische grenscontroles, maar op deze manier vinden er gerichte controles plaats, bedoeld om onrechtmatige immigratie, mensensmokkel en identiteitsfraude op te sporen. In de kritiek die op deze uitspraak volgde, is al vaak gezegd dat zulk beleid discriminerend is, en inherent racistisch. Dat is een waarheid als een koe, maar kennelijk is niet iedereen hiervan overtuigd, onder andere de rechtbank niet, en ik vraag me af hoe dat kan: etnisch profileren beroept zich op een zekere objectiviteit en wetenschappelijkheid die voor de kritiek immuun bleken. Het lijkt me de hoogste tijd om etnisch profileren nog eens dunnetjes filosofisch te fileren.
*Dit is het eerste deel van een artikel uit PD 30 Burgerparticipatie: Eenrichtingsverkeer of cocreatie? Lees hier verder
Beeld: ANP Foto