Deze maand wordt een bijzondere maand. Als gevolg van de verkiezingen van 22 november zal het toekomstige politieke landschap er anders uitzien dan we de afgelopen jaren gewend waren. Volgens Mark van Ostaijen lijkt dat landschap steeds meer op dat van Italië. Als het gaat om toerisme, georganiseerde misdaad of voedselpolitiek, kunnen we meer van de Italianen leren dan van de Scandinavische en Angelsaksische landen die we zo graag als voorbeeld zien.
In aanloop daarnaartoe doen alle partijen nu verkiezingsbeloftes. Beloftes die gaan over Nederland. Maar politici shoppen ook graag in het buitenland. Soms vormt het buitenland een ideaaltypisch voorbeeld, en wordt er al snel gesproken over een “model”. Zo kun je politici nu horen spreken over het Deense, Canadese of Australische migratiemodel. Soms wordt een buitenlandse praktijk opgevoerd als iets waarvan we ver weg moeten blijven. Dan hoor je politici spreken over “toestanden”. Zo kun je geregeld horen dat we blij moeten zijn dat Nederland nog geen land is van Belgische of Amerikaanse toestanden.
Positieve voorbeelden
Zo leert een quick scan van een enkele verkiezingsprogramma’s dat van links tot rechts vooral Scandinavische landen (met name Denemarken en Zweden) worden aangehaald als positieve voorbeelden. Tegelijkertijd spiegelen rechtse partijen zich graag aan met name Angelsaksische landen als de Verenigde Staten, Australië of Canada.
Ter illustratie wil FvD naar Amerikaans model de invoering van een Green Card voor tijdelijke werkvergunningen en een parlementaire ondervragingscommissie, naar Zwitsers model de onmiddellijke invoering van bindende referenda en naar Australisch model een strenger immigratiebeleid. En NSC wil naar Duits voorbeeld een invoering van een ticket voor onbeperkt reizen door het hele land, naar Deens model leerpaden voor de top 10 van functies met een groot personeelstekort en naar Canadees modelarbeidsmigranten van buiten de EU selectief toelaten op basis van een puntensysteem. De VVD wil op haar beurt haatpredikers weren naar Deens voorbeeld en dat Defensie met alle jongeren contact legt door hen een enquête van Defensie in te laten vullen, geïnspireerd op het Zweedse model. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
*Dit is het eerste deel van een artikel van Mark van Ostaijen uit Publiek Denken 47: Burgerparticipatie. Lees hier verder