Het is een discussie die steeds weer oplaait: het al dan niet bovenmatig gebruik van vreemde woorden in de Nederlandse taal, met name Engelse woorden. Je gevoel zegt dat het toeneemt, maar in welke mate is onzeker. Dat hangt deels ook van je anti- of sympathie af. En hoe onwenselijk het fenomeen werkelijk is, valt ook nog te bezien.
Een parlementair verslaggever van NRC was het gebruik van Engelse woorden onlangs opgevallen tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Tweede Kamer en schreef daarover in de krant. Minister-president Rutte zei bijvoorbeeld meerdere keren dat hij mensen die getroffen worden door de sterk gestegen energieprijzen whatever it takes wil helpen. En hij sprak over de determination waarmee Oekraïne terrein aan het terugwinnen is. Rutte zei ‘dat uiteindelijk Ukraine will prevail’.
In diezelfde krant schreef Japke-d. Bouma in haar taalrubriek “Japke-D. denkt mee” over een in het AD gesignaleerde nieuwe trend op de arbeidsmarkt: quiet quitting: alleen nog maar het hoognodige doen op je werk en niks extra’s. Die trend komt, uiteraard, uit Amerika. De NRC-columniste ging vervolgens helemaal los op het thema en verzette zich nogal tegen dat quiet: ‘Hoezo quiet? Je moet helemaal niks quiet doen op je werk. Juist dan verdwijn je naar de achtergrond. Je moet alles luid doen, zodat niemand meer om je heen kan.’ Waarna ze eindigde met een pleidooi voor loud working.
*Dit is het eerste deel van een artikel uit Publiek Denken 37: Burgerparticipatie. Lees hier verder