‘De fax verdwijnt uit de zorg,’ las ik onlangs in de krant. De Eerste Kamer heeft onlangs unaniem ingestemd met een wetsvoorstel van minister Kuipers (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) dat digitale gegevensuitwisseling verplicht stelt in de zorg. De nieuwe wet schept weliswaar slechts een kader, omdat de precieze uitwerking nog volgt, maar er is geen weg terug: de fax is in de zorg eindelijk op weg naar de uitgang.
En dat werd hoog tijd: het internet en het e-mailen bestaan toch alweer een tijdje, zou je denken. Maar anno 2023 maken zorgverleners nog veelvuldig gebruik van faxmachines. Er worden nog miljoenen faxen verstuurd, maar straks dus niet meer. Volgens minister Kuipers is faxen minder veilig dan mailen en worden er onnodig fouten gemaakt als in de zorg verschillende communicatiemethoden door elkaar heen worden gebruikt.
De zorg is de tweede maatschappelijke grootverbruiker waar de fax het loodje legt. De rechtspraak ging haar na veel soebatten al voor. Ruim anderhalf jaar geleden werd aangekondigd dat rechtbanken en gerechtshoven nu echt afscheid gingen nemen van de fax voor het uitwisselen van informatie. Met ingang van februari 2022 zou een beveiligd e-mailsysteem voor het versturen van vertrouwelijke documenten z’n intrede doen. ‘Het einde van een tijdperk, maar weinigen zullen er een traan om laten,’ constateerde de juridische website Mr. destijds nogal droogjes. Het afscheid van de fax was overigens niet geheel vrijwillig: KPN stopte met de ISDN-lijnen die voor faxen worden gebruikt.
Ratelend geluid
Naast de post was de fax decennia de enige route voor officiële communicatie tussen gerechtelijke instanties en de partijen in een proces. De juridische instanties ontvingen jaarlijks zo’n 360.000 faxen en verstuurden er zo’n 42.000. Rechtbanken hadden een groot aantal faxnummers voor verschillende soorten zaken.
*Dit is het eerste deel van een artikel uit Publiek Denken 43: i-Samenleving. Lees hier verder
Beeld: KlausAires