Natuurinclusiviteit moet op alle beleidsterreinen het uitgangspunt zijn, sprak de provincie onomwonden uit in het Programma Flevoland Natuurinclusief (2021). Lukt het de provincie om niet alleen de eigen organisatie, maar ook burgers, bedrijven en ketenpartners mee te krijgen? Een gesprek met gedeputeerde Harold Hofstra (ChristenUnie), die natuur in zijn portefeuille heeft.
Natuurinclusiviteit houdt in dat de natuur overal versterkt moet worden, en niet alleen binnen natuurgebieden. Dat betekent dat de staat van de natuur op alle beleidsterreinen wordt meegenomen. Een omslag in denken was nodig, maar inmiddels is natuurinclusiviteit echt uitgangspunt van beleid in Flevoland, vertelt Hofstra. Deels is dat te verklaren door externe factoren. ‘Iedereen is zich bijvoorbeeld inmiddels steeds meer bewust van klimaatverandering. Ik hoef mijn collega’s er daarom niet van te overtuigen dat natuurinclusiviteit noodzaak is.’
Huis, tuin en bos
Hofstra somt moeiteloos voorbeelden op van wat natuurinclusiviteit in de praktijk betekent. ‘Om fijn te kunnen wonen is groen onmisbaar. Om wijken aantrekkelijk te maken, leggen we een “groen-blauw fundament” neer, van natuur en water. Of neem onze bossenstrategie: in 2030 moet er 500 hectare extra bos zijn en in 2050 nog eens 1200 hectare extra bos. Dat kun je realiseren door ergens een groot bos aan te leggen, maar dat ligt gevoelig, omdat ruimte schaars is en we die ook voor landbouw en duurzame energieopwekking nodig hebben. Dus doen we het anders: we laten meer bos ontstaan in en rond nieuwe wijken. Dat doen we samen met de bewoners. We geven bijvoorbeeld kavels uit van 1000 vierkante meter, waarvan bewoners de helft mogen gebruiken voor huis en tuin en de rest is bestemd voor bos.’
*Dit is het eerste deel van een artikel van Gert Riphagen uit Publiek Denken 45: Groen Akkoord. Lees hier verder
Beeld: Feenstra Fotografie