Het realiseren van de duurzame transitie. Dat is waar adviseur omgeving Piet Sinke van Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) aan werkt in de regio Zuid-West. Dat doet hij met nieuwsgierigheid en gretigheid. Dit jaar neemt Piet deel aan de Community of Practice Regionale Transities (CoP RT) van DuurzaamDoor. ‘Het is een soort van basiskamp. Voldoende veiligheid om op te laden en zorgen te delen.’
De kern van die visie: ga op zoek naar gezamenlijke belangen en betrek de omgeving zo vroeg mogelijk. Maar Piet Sinke is niet het type om daar vervolgens urenlang over te vergaderen, liet hij bijvoorbeeld zien in de ontwikkeling van het windpark in Zeewolde. ‘Soms moet je gewoon de rol van omgevingsmanager naar je toe trekken; het gewoon gaan doen dus.’
Piet vindt het belangrijk om echt verbinding te maken met de leefwereld. Hij is gefascineerd door de invloed van het landschap op de wijze hoe mensen leven, en andersom: welke menselijke keuzes van invloed zijn op het landschap? Hij is zelf 55 jaar geleden geboren in de Zeeuwse duinen. Hij woont nu alweer geruime tijd in Vlaardingen. ‘Elk gebied heeft een eigen unieke ontstaansgeschiedenis. Dat kent z’n oorsprong in vele factoren, zoals de wijze van bewoning, waterkwaliteit, bodem, veehouderij, mobiliteit en regionale economie.’
Acceptatie
Misschien is transitieprofessional nog wel de meest treffende term voor Piets rol. Stakeholdermanagement is zijn grote kracht. Hij weet z’n wegen te bewandelen in een enorm netwerk onder overheden en maatschappelijke organisaties. ‘Ik wil oprecht weten wat iemand drijft, daar blijf ik nieuwsgierig naar.’ Met goed gevoel voor timing onderhoudt hij allerlei contacten. Hij heeft continu alle spelers in beeld. Waar komen deze kwaliteiten vandaan? ‘Zo’n 20 jaar geleden ben ik in een burn-out geraakt. Een halfjaar lang zat ik fysiek en mentaal helemaal aan de grond. Bijzonder om nu te kunnen zeggen dat het me ook veel heeft gebracht. Want ik ontdekte mijn missie: het onmogelijke bereiken door creatief te zijn in het echt verbinden van belangen. Het was altijd al mijn kracht om door weerstand heen te breken in ogenschijnlijk vastgelopen projecten. Waar iets niet meer binnen bestaande kaders kan, ontstaat de ruimte om iets te veranderen. Ik heb alleen moeten leren om dat op een gezonde manier te doen. Acceptatie bleek het sleutelwoord, en dat betekende voor mij: loslaten. Je houdt je idealen vast maar maakt er niet je doel van. Dan heb je in die relatie niets meer te verliezen. Je kijkt per dag wat er kan en viert wat wel lukt. Met humor en lichtheid. Dat heeft mij het plezier in verbinden teruggegeven.’
*Dit is het eerste deel van een artikel uit de DuurzaamDoor special: Veilige ruimte om te leren. Lees hier verder
Beeld: Rob Acket