De burger en de professional hebben recht op het optimaal benutten van het belangrijkste bezit dat ze hebben, hun eigen intellectueel kapitaal, hun kennis. In een tijd waarin organisaties moeten vechten om mensen met talent en kennis, kan men het zich simpelweg niet veroorloven om kennis te morsen. (Overheids)organisaties moeten dus alles uit de kast halen en een omgeving creëren waarin het benutten van kennis prioriteit wordt.
Kennis speelt een belangrijke rol bij vrijwel alles wat we ondernemen. In ons privéleven beginnen en onderhouden we relaties, gaan we op vakantie, sporten we, kopen we een huis en doen we nog veel meer dingen waar we kennis voor nodig hebben. Zakelijk is het niet anders, ook in ons werk draait het grotendeels om kennis. We moeten beslissingen nemen over welke activiteiten we beginnen en hoe we die uitvoeren. Kennis is dus de brandstof voor het verrichten van taken waarbij het nemen van beslissingen, creëren van kansen en oplossen van problemen centraal staan. En daar zijn drie zaken voor nodig: Inzichten (ervaringen in het verleden opgedaan, begrip door nadenken), Informatie (gegevens die zodanig bijeen zijn gebracht en worden voorgesteld dat er betekenis aan kan worden toegekend en zodoende onwetendheid, onzekerheid of onbepaaldheid vermindert) en Inspiratie (die ons vertelt waar we heen willen/moeten). Ruwweg zou je kunnen zeggen dat we met kennis verleden, heden en toekomst met elkaar verbinden. Deze drie factoren leveren ons een eenvoudige formule:
K = I3 = I x I x I
(Kennis is Inzichten x Informatie x Inspiratie). Informatie (ook wel expliciete kennis genoemd) kan losgemaakt worden van de oorspronkelijke context en via diverse kanalen worden gedeeld, zoals internet, boeken, databases, rapporten, etcetera. Bovenstaande vergelijking maakt echter duidelijk dat een belangrijk deel van kennis bij mensen zelf zit: onze ervaringen zijn een belangrijke bron voor de inzichten en de inspiratie om iets te doen of een keuze te maken. Sommige werkzaamheden doen we alleen, maar in complexe onderwerpen moeten we heel vaak samenwerken om een gemeenschappelijk resultaat te bereiken. In dat geval gaat het niet alleen om de individuele kennis, maar ook om collectieve kennis.
Smurfs
Kunt u een schatting geven van het percentage van uw kennis (inzichten, informatie, ideeën) dat u in uw dagelijkse activiteiten gebruikt? Dat was de vraag die werd voorgelegd aan een brede verzameling Nederlanders door middel van een online survey, waarop 930 mensen geantwoord hebben. Uiteraard gaat het hierbij om kennis die men redelijkerwijs zou kunnen toepassen in de werkomgeving. Het feit dat ik zeer veel verstand heb van smurfen en zelfs de grammatica van het Smurfs ken (zo is het bijvoorbeeld smurfentrekker in het Noord-Smurfs en kurkensmurfer in het Zuid-Smurfs), zou ik niet laten meewegen in het schatten van het percentage van mijn benutte kennis. Het antwoord dat iemand op deze vraag geeft, is uiteraard een vorm van self-assessment en in principe niet gebaseerd op een (volledig) begrip van de wijze waarop de kennis gekwantificeerd wordt. De uitkomst geeft echter wel enigszins aan in hoeverre men van mening is dat meer met de beschikbare kennis gedaan zou kunnen worden.
*Dit is het eerste deel van een artikel uit de Publiek Denken 48: Publieke professional. Lees hier verder
Beeld: Shutterstock