‘Eerlijk gezegd twijfelde ik of ik thuishoorde bij een overheidsinstelling,’ bekent Kaj van Brummelen. ‘Ik ben niet per se rebels, maar ik kijk vaak wel op een andere manier.’ In zijn 5 jaar bij de Amsterdamse Belastingdienst is hij van gedetacheerd medewerker kwijtschelding opgeklommen naar afdelingsmanager incasso en invordering, met vijf teams onder zich. ‘Als je medewerkers stimuleert om te groeien, kan de organisatie ook groeien.’
Telkens wanneer een nieuwe functie vrijkwam, werd Van Brummelen (30) benaderd of hij die plek wilde innemen. Wat maakte dat managers juist hem eruit pikten en wat houdt hem bij de Belastingdienst? Volgens van Brummelen heb je een beetje geluk nodig met opmerkzame managers. ‘Maar als je een functie ambieert, laat dan ook iets zien,’ zegt hij. ‘En spreek je uit. Ik geef het altijd aan als ik meer wil of denk dat ik meer kan. Als je je uitspreekt is de kans groter dat er ruimte voor je is.’
Wat daarbij hielp is dat Van Brummelen zijn doel scherp voor ogen heeft: ‘Manager worden, dat was mijn droombeeld.’ Zijn vader was directeur en dat boeide hem van jongs af aan. ‘Als kind dacht ik al: dat wil ik ook. Je moet er uiteraard wel iets voor doen. In de studies die ik heb gedaan en in mijn werk heb ik laten zien dat ik gemotiveerd was.’
*Dit is het eerste deel van een artikel geschreven door Hadassa Lok, uit de Publiek Denken special over jonge ambtenaren. Lees hier verder