Als Nederlanders ergens de pest over in hebben, dan is wel over het voortdurend flipperen van de overheid. Telkens van de ene kant naar de andere kant slingeren in het beleid frustreert Nederlanders enorm. Zo zijn wij met zijn allen heel verontwaardigd dat het beleid was om positief toeslagen uit te keren aan mensen die extra steun nodig hadden bij kinderopvang, om vervolgens helemaal de andere kant op te slingeren naar stringent fraudebeleid, om nu weer aan de andere kant van de slinger uit te komen met beleid “met de menselijke maat”. Inwoners van Nederland krijgen daarmee het gevoel van dat balletje in de flipperkast dat links en rechts heen en weer wordt geslingerd en wat gebutst uiteindelijk in een gaatje verdwijnt. Zo mogen wij niet met onze inwoners omgaan.
En was het beleid bij toeslagen nog maar een uitzondering! Maar nee hoor, de politiek zorgt over de volle breedte voor het flipperkastballetjesgevoel. Wij gaan van ruimhartig landbouwbeleid ten koste van natuur naar het stimuleren van natuur met Natura-gebiedenaanwijzing naar stikstofnatuurgijzeling naar weer meer aandacht voor struik en bos. Wij gaan van actief defensiebeleid naar het afknijpen van de defensiebegroting naar weer stevige uitgaven voor defensie. Ik maak mij nu alweer zorgen over het terugdringen van defensieuitgaven over enige tijd. Wij hadden een tekort aan gevangenissen, vervolgens bouwden wij weer te veel capaciteit die wij toen maar verhuurden aan onze zuiderburen en nu hebben wij weer last van te weinig plek om onze boeven op te vangen.
En als dit alles nog het gevolg was van natuurrampen die ons overkomen! Nee, het is allemaal een gevolg van kortcyclische politieke besluiten. Zo zitten wij nu met een tekort aan woningen doordat nog geen 8 jaar geleden de overheidsregie op het stimuleren en mogelijk maken van het jaarlijks bouwen van 100.000 woningen de ijskast inging en 14 jaar geleden werd besloten dat ruimtelijke ordening (RO) niet meer nodig was. Inmiddels hebben wij weer RO-beleid en een minister voor Volkshuisvesting. Een toonbeeld van flipperen of beter nog, van floeperen. Of het nu gaat om het aantal plekken voor asielzoekers of om aandacht voor achterstandswijken, het betreft in alle gevallen politieke besluiten die, met veel aandacht voor het verwerven van stemmen bij verkiezingen, bedoeld waren als oplossingen, maar uiteindelijk onze problemen zijn van dit moment. De beleidswet dat de belangrijkste oorzaken van problemen juist oplossingen zijn, gaat geheel op. Nu is flipperen al uit den boze. Maar dat de politiek zelf al slingerend punaises neerlegt, waarop wij allen moeten zitten, is helemaal uit den boze.
*Deze column verscheen oorspronkelijk in PD 49: Leefomgeving
Beeld: Pexels