alle artikelen van Ambtenarenpanel

Opgavegericht werken heeft voor- en nadelen

Opgavegericht werken is nog lang niet bij alle overheidsorganisaties gemeengoed. Toch zien ambtenaren belangrijke voordelen: bijvoorbeeld dat inwoners/belang­hebbenden zich beter gehoord voelen. Maar er zijn ook nadelen. Zo kost het meer tijd en bovendien weten inwoners/belang­hebbenden zelf vaak niet wat ze willen. Dat blijkt uit een raadpleging van Ambtenarenpanel onder ambtenaren in Nederland.

Aan de raadpleging hebben in totaal 739 ambtenaren deelgenomen. Daarvan is 47 procent man, 45 procent vrouw en 0,5 procent geeft aan geen van beide te zijn. Een meerderheid van 67 procent is tussen de 40 en 65 jaar. Rond de 9 procent is jonger dan 40 jaar, 11 procent is ouder dan 65 jaar en 14 procent geeft geen leeftijd op. De meeste deelnemers werken bij de rijksoverheid: zo’n 27 procent. De rest is werkzaam bij een gemeente (26 procent), provincie (6 procent), waterschap (8 procent) of zbo (3 procent). En 8 en 12 procent werkt respectievelijk ergens anders of geeft geen antwoord.

Praktijk
Bij opgavegericht werken is het vertrekpunt een maatschappelijk vraagstuk, waarvoor een oplossing vaak niet meteen voor de hand ligt. De vraag is wat er nodig is om dat vraagstuk op te lossen. Vaak is samenwerking nodig met andere partijen. Een normale, projectmatige aanpak werkt dan niet. Het is belangrijk om vast te stellen welke rol je als overheid precies hebt en met wie je kunt samenwerken. De betrokken organisaties moeten op een vanzelfsprekende manier met elkaar worden verbonden.

Dat klinkt allemaal prachtig, maar hoe opgavegericht zijn ambtenaren en overheidsorganisaties in de praktijk eigenlijk? De antwoorden op de eerste vraag doen het ergste vrezen. Maar liefst 51 procent van de deelnemers lijkt niet goed op de hoogte. Zo’n 27 procent geeft aan niet te weten wat opgavegericht werken is. En nog eens 24 procent zegt er weleens van te hebben gehoord. Zo’n 49 procent van de ambtenaren geeft aan wel te weten wat opgavegericht werken is. Dat is dus niet eens de helft.

*Dit is het eerste deel van een artikel uit Publiek Denken 40. Lees hier verder

Delen

Reageer

*

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *