In de nasleep van de toeslagenaffaire valt de roep te horen dat ambtenaren meer politiek-bestuurlijke sensitiviteit nodig hebben. Het lijkt een manier voor de politiek om zichzelf een klein beetje vrij te pleiten: ministers en Kamerleden hebben fouten gemaakt, dat is niet te ontkennen, maar als de ambtenaren maar wat meer van deze zo gewenste eigenschap hadden, dan was er tijdig aan de bel getrokken en was het niet zo vreselijk uit de hand gelopen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan en bovendien: wat is politiek-bestuurlijke sensitiviteit eigenlijk?
Voor sensitiviteit gebruik ik altijd de metafoor van de antenne: daar vang je signalen mee op, informatie en overwegingen die jouw diagnose en vervolgens jouw handelen bepalen,’ schetst Paul ’t Hart, hoogleraar bestuurskunde aan de Universiteit Utrecht en co-decaan van de Nederlandse School van Openbaar Bestuur (NSOB) in Den Haag. ‘De vraag is waarop die antenne gericht is en hoe gevoelig vervolgens de ontvangers van die signalen zijn voor wat moet, wat kan en wat past? Wat is de politieke omgeving, wie zitten daarin en hoe verhoudt die politieke omgeving zich met de maatschappelijke omgeving en de signalen die daaruit komen?’
*Dit is het eerste deel van een artikel uit Publiek Denken 24: Opleidingen. Lees hier verder